Του Ηλία Ασπρούκου -Περιβαλλοντολόγου
Δευτέρα απόγευμα στην βροχερή Θεσσαλονίκη, καθώς κοιτούσα τις ειδήσεις άκουσα πως ήρθε πρώτος ο νυν πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών στις εκλογές για την ανάδειξη μελών διοίκησης του Πανεπιστημίου, στην αρχή εξεπλάγην καθώς κατά καιρούς έχουν φθάσει στ’ αυτιά μου, από διάφορους πανεπιστημιακούς κύκλους όχι και τόσο κολακεύτηκα λόγια γι’ αυτόν. Ίσως να φταίω και εγώ γι’ αυτό που άπειρες φορές τον έχω «στολίσει» για την μεταφορά της Πανεπιστημιακής σχολής του Αιγίου στην Πάτρα, καθώς υπήρξε πρωτεργάτης του «συμμαζέματος» των σχολών στην Πάτρα.
Σήκωσα το τηλέφωνο και μίλησα με ένα προσφιλές μου πρόσωπο που ζει στην Πάτρα και έχει μία σχετικά καλή φιλική σχέση με τον πρύτανη κ. Χρήστο Μπούρα.
Μου είπε λοιπόν πως κατάφερε να ανεβάσει το πανεπιστήμιο στα ύψη, καθώς το Πανεπιστήμιο Πατρών έχει ιδρύσει κοινά προπτυχιακά σε συνεργασία με δύο κινεζικά ΑΕΙ, τα οποία ήδη λειτουργούν. Με ενημέρωσε πως ήδη βρίσκεται σε διαδικασία ίδρυσης παραρτήματος του Πανεπιστημίου Πατρών στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και παράλληλα ξενόγλωσσου τμήματος στην Αρχαία Ολυμπία.
Καθώς μου ανέφερε τα παραπάνω δεν μιλούσα απλώς σκεπτόμουν… Σκεπτόμουν πως έκανα λάθος, το πρόβλημα του Αιγίου και της Αιγιάλειας τελικά δεν ήταν αποκλειστικά του Μπούρα και κακώς είχα θυμώσει μαζί του. Το κακό της Αιγιάλειας είναι οι άνθρωποι που ασκούν την πολιτική εξουσία δηλαδή όλοι εκείνοι οι δήθεν που προκειμένου να φανούν, διαλύουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Όπως έχω πει και άλλη φορά οι δύο σχολές που δημιουργήθηκαν στο Αίγιο ήταν νομοτελειακά θνησιγενείς αυτό το γνώριζαν πολύ καλά εκείνοι που ήθελαν να προβάλουν τα μικροπολιτικά τους συμφέροντα και έβαλαν τότε ως προπύργιο τα ΤΕΙ. Μόνο που τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν και οι δράκοι ξυπνούν.
Ας δούμε λοιπόν την πραγματική και με ρεαλιστικό τρόπο πλευρά των γεγονότων μία σχολή ΑΕΙ φεύγει, ως εδώ … Το ζήτημα είναι τι μπορούμε να κάνουμε έτσι ώστε την όποια χασούρα να την μετατρέψουμε σε κέρδος. Αφού η σχολή έφυγε καιρός να βρούμε τρόπους και κυρίως να ανοίξουμε δρόμους.
Ωραία τα πανηγύρια, οι εκδηλώσεις και οι όποιες άλλες μορφές φιέστας στήνονται από την Δημοτική Αρχή, καιρός να δουν τα πράγματα αλλιώς. Μετά την απόφαση από την βουλή ιδιωτικοποίησης των Πανεπιστημίων ανοίγεται μπροστά μας ένα λαμπρό πεδίο δόξας και προοπτικής. Το γεγονός πως έφυγε μία σχολή από το Αίγιο του Πανεπιστήμιου Πατρών, ας γίνει ευκαιρία να γίνει κάτι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο ουσιαστικό.
Με ποιον τρόπο ίσως διερωτηθεί κανείς, με πολύ απλό τρόπο αλλά με ουσιαστική δουλειά και πλάνο. Το Αίγιο και γενικά η Αιγιάλεια διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά εκείνα που εμπνέουν έναν άνθρωπο να ασχοληθεί ουσιαστικά με την επιστήμη του, έχει ηρεμία, συνδυάζει το βουνό με την θάλασσα σε μικρή απόσταση για να ξεκουράζεται το μάτι και το μυαλό και έχει σχετικά καλές υποδομές.
Αντί λοιπόν όλοι μαζί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα και να αναμασάμε σαν μηρυκαστικά το δράμα μας που χάθηκε μία σχολή. Ας σηκώσουμε τα μανίκια να εργαστούμε μεθοδευμένα και με στόχο να έρθουν στην περιοχή της Αιγιάλειας και στο Αίγιο ένα και πάνω από ένα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Υποδομές υπάρχουν, καιρός να διεκδικήσουμε στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς μία ουσιαστική θέση στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην επαρχία. Με όραμα, στόχο, ορθή σκέψη και κυρίως με ουσιαστικό πλάνο δράσης.
Καλοί οι χοροί τα πανηγύρια και όλα όσα γίνονται αλλά για να πάει ο τόπος αυτός μπροστά χρειάζεται νέο ανθρώπινο δυναμικό με όνειρα, φιλοδοξίες, όρεξη για δουλειά και κυρίως χειροπιαστά αποτελέσματα.
