Συντάχθηκε από Νέοι Καιροί εν Αιγίω
Περιδιάβαση- Περιηγήσεις με Άρωμα Αιγιάλειας- Αχαΐας και Αιγιαλέων Αίγλη
Δεκαπέντε μόνο χιλιόμετρα απέχει η Μονή από το όμορφο Αίγιο, στη δεξιά πλευρά του Σελινούντα, κάτω από τον Κλοκό, μέσα στο εκπληκτικό πράσινο της φύσης. Θεωρείται η σπουδαιότερη ίσως μονή της Πελοποννήσου για τη λαμπρή της ιστορία και τα κειμήλιά της. Ο δρόμος για τη Μονή ξεκινά από τη Κουλούρα, περνούμε τη Βόβοδα, δηλ. το Μαυρίκι και συνεχίζουμε τη ωραιότατη διαδρομή μέχρι το μοναστήρι.. που κάνουμε από παιδιά!
Ο ιδρυτής της Μονής ήταν ο όσιος Λεόντιος, ο οποίος καταγόταν από τη Μονεμβασιά. Οι γονείς του ήσαν άρχοντες. Ο πατέρα του ήταν ο δούκας της Μονεμβασιάς και η μητέρα του η Θεοδώρα Παλαιολογίνα, θυγατέρα του Αυτοκράτορα Ανδρόνικου του Παλαιολόγου.
Ο θάνατος της μητέρας του τόσο πολύ του κόστισε που αποσύρθηκε από τα εγκόσμια και έγινε μοναχός στο Άγιο Όρος.
Στα 40 του χρόνια όμως φεύγει από το Άγιο Όρος και πηγαίνει στο βουνό Κλοκός πάνω από το Αίγιό μας, όπου σήμερα βρίσκεται το Παλαιομονάστηρο και εκεί έκανε το ασκητήριο του!
Το 1450 με τη βοήθεια των Παλαιολόγων, των θείων του, ιδρύει-κτίζει ένα υπέροχο για την εποχή του Μοναστήρι. Οι Παλαιολόγοι τόσο που εθαύμαζαν το πνεύμα του, τη πίστη, αλλά και το ήθος του Λεόντιου, εδώρησανν στη νεόδμητη μονή… τεμάχια από το Άγιο-Τίμιο ξύλο, το Ακάνθινο Στεφάνι, το σπόγγο, τα καρφιά και τη χλαμύδα που είναι άθικτα τόσους αιώνες! Η Μονή τότε ονομαζόταν Μονή Αρχάγγελου Μιχαήλ καταστράφηκε 2 φορές από τους Τούρκους. Μετά τη δεύτερη καταστροφή ξανακτίζεται και γίνεται πλέον γνωστή σαν Μονή Ταξιαρχών, μετά ξανακαταστράφηκε από τα Ορλοφικά. Μετά μέσα σε τρία χρόνια ξανακτίζεται με τη σημερινή μορφή.
Το Καθολικό είναι Σταυρόσχημο, τετρακίονο, καμαρωτό με οκταγωνικό τρούλο και παράθυρα με μάρμαρο σκαλιστό.
Οι αγιογραφίες είναι των διάσημων αγιογράφων Ι. Οικονόμου και Δ. Φανέλη. Μετά την απελευθέρωση η Μονή ήταν στα μεγαλεία της, είχε γύρω στους 150 μοναχούς. Σήμερα οι μοναχοί είναι λίγοι και έχουν μείνει απόλυτα πιστοί στη παράδοση.
Επί Τουρκοκρατίας το Μοναστήρι ήταν πνευματικό κέντρο. Στην επανάσταση οι Μοναχοί που ήσαν μάχιμοι δηλ. μέχρι 60 ετών κατατάχθηκαν στο Σώμα του Παλαιών Πατρών Γερμανού. Μέχρι το 1827 ήταν αποθήκη τροφίμων και πολεμοφοδίων και στήριζε οικονομικά τον απελευθερωτικό αγώνα. Μέχρι το 1970 η Μονή πρόσφερε πολλά στα φτωχά παιδιά της υπαίθρου. Οι εγγράμματοι μοναχοί εργάστηκαν σκληρά στην περιφέρεια της Αιγιάλειας, ως δάσκαλοι, εφημέριοι, δικηγόροι. Οι μοναχοί επίσης δημιούργησαν Γυμνάσιο, Οικοτροφείο για τα φτωχά παιδιά. Στη Μονή υπάρχουν η κάρα του Οσίου Λεοντίου και λείψανα άλλων Αγίων που είναι δωρεά άλλων Μοναστηριών.
Επίσης υπάρχουν εκπληκτικά χρυσοκέντητα άμφια από γνωστές κεντίστρες! Ήδη έγινε η παρουσίαση της Στερέωσης-Ανάδειξης της Μονής, καθώς και η συντήρηση των τοιχογραφιών της που είναι καθαρά Βυζαντινής Τέχνης με όλα τα στοιχεία της συγκεκριμένης Τεχνοτροπίας.
Το μοναδικό προϊόν που διαθέτει η Μονή προς πώληση είναι η γνωστή Ροδοζάχαρη φτιαγμένη από τα χέρια των μοναχών με ροδοπέταλα από τριανταφυλλιές που καλλιεργούν.
Είναι το λεγόμενο Τριαντάφυλλο γλυκό που έφτιαχναν και οι παλιές Πολίτισες. Σίγουρα κάποιος Πολίτης μοναχός θα πέρασε από το Μοναστήρι και έμαθε στους μοναχούς τη συνταγή.
Σήμερα που αναπτύσσεται ο Εκκλησιαστικός Τουρισμός, η Μονή απέκτησε κάποια επισκεψιμότητα, αλλά με όσα διαθέτει θα πρέπει όλοι να βοηθήσουμε στο να αποκτήσει μεγαλύτερη!
… Δυστυχώς η Αιγιάλεια δεν προβάλετε κι ας έχει τόσα αξιοθέατα, τόσα μοναστήρια, τέτοιες παραλίες, τέτοια βουνίσια ομορφιά!
Νέοι Καιροί εν Αιγίω
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Νέοι Καιροί εν Αιγίω Email:[email protected]
