Συντάχθηκε από Ηλίας Ασπρούκος
Ο θυμόσοφος μας λαός μας έλεγε –τον Αράπη και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς! Κάπως έτσι είναι και τα πράγματα με την πολιτική και τους πολιτικούς όσα και αν πεις χαμένα πάνε. Τα πάντα γίνονται και κονιορτοποιούνται όταν ο ψηφοφόρος αρχίζει εκείνο το περίφημο «και εγώ τι θα κερδίσω;». Πάνω σε αυτό το κέρδος λοιπόν ποντάρουν οι υποψήφιοι «σωτήρες» και αρχίζουν τα παιχνίδια τους.
Ανεπάγγελτοι που ψάχνουν για μια θέση στον ήλιο, ελεύθεροι επαγγελματίες που χρωστάνε παντού, άνεργοι που δεν έχουν σταθεί καλά- καλά στα πόδια τους. Γίνονται έρμαιο στα χέρια φαφλατάδων πολιτικάντηδων και το χειρότερο ματαιόδοξων αριβιστών. Με ένα σκηνικό σαθρό σε κεντρικό επίπεδο, μια χώρα που παραπαίει, έρχονται και οι τοπικές εκλογές να συμπληρώσουν το παζλ της αλλοφροσύνης.
Μόλις είχα επιστρέψει από τη Θεσσαλονίκη και έκανα μια βόλτα στο κέντρο του Αιγίου, ρώτησα μερικούς γνωστούς «-τι βλέπετε με τις εκλογές;» και η απάντηση που πήρα ήταν ότι είναι περισσότεροι οι υποψήφιοι από τους ψηφοφόρους. Ο ένας εξ αυτών συνέχισε λέγοντας μου «Να σου πω αυτή τη στιγμή είμαστε 3 άτομα εδώ ο καθένας από εμάς έχει ένα συγγενικό του πρόσωπο σε κάθε συνδυασμό». Όταν πήγε λίγο παρακάτω η κουβέντα κατάλαβα πως οι υποψηφιότητες έκρυβαν ένα αντάλλαγμα ή κάποια προσδοκία.
Έφυγα σκεφτικός, κάποτε η πολιτική ήταν προσφορά, δόσιμο, νοιάξιμο για την ζωή μας και για τον τόπο μας, τώρα έγινε μια στείρα δοσοληψία. Τι μου δίνεις; Πόσα μου δίνεις; Τι κερδίζω; Τι κερδίζεις; Ένα παιχνίδι καλοστημένου τζόγου, όπου στα ζάρια παίζεται το μέλλον των επόμενων γενεών.
Σε ότι αφορά την υποψηφιότητά μου στα δημοτικά πράγματα και την απόφασή μου να μη συμμετέχω σ’ αυτά ας πάρουμε την σκέψη μου από την αρχή της. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει ένας συνδυασμός να έχει άτομα που πιστεύουν σε αξίες και μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στα τεκταινόμενα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όταν μαζεύεις ετερόκλητες προσωπικότητες και οι επιλογές σου ως επικεφαλής είναι να εξοφλήσεις προεκλογικά γραμμάτια, αυτό θα σε οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην Κυβερνητική απραξία.
Βέβαια δεν έχουν ευθύνες μόνο οι επικεφαλείς των συνδυασμών αλλά και εκείνοι που εκτίθενται στην προτίμηση του κόσμου, που δυστυχώς πολλοί απ’ αυτούς δεν έχουν το γνώθι σ’ εαυτόν. Η διοίκηση δεν είναι κουτσομπολιό, καφέδες και ούζα στην Μητροπόλεως ούτε λύνει τα επαγγελματικά διλλήματα και της αποτυχημένες καριέρες.
Ξεκίνησα λοιπόν με βάση τα παραπάνω να μαζέψω κάποια άτομα προκειμένου να κάνω δικό μου συνδυασμό με νέα πρόσωπα. Σε μια συζήτηση με κάποια κυρία – που σήμερα βρίσκεται σε ένα συνδυασμό – μου είπε πως βρίσκει τον επικεφαλής της παραπάνω παράταξης ως «απαράδεκτο». Πως λοιπόν να στηριχθείς σε τέτοια άτομα; Μέχρι που μπορείς να φθάσεις; Το δικό μου αξιακό σύστημα είναι ασυμβίβαστο με όλα τα παραπάνω.
Ο Δήμος έχει ανάγκη από άτομα με εμπειρίες, καταξιωμένους στη δουλειά τους αλλά και εργάτες στην συνολική προσπάθεια για να μπορέσει να αλλάξει την πορεία αυτού του τόπου.
Δεν αναζήτησα – και ούτε θα το’ κανα ποτέ – άτομα που η κοινωνία έχει απορρίψει είτε για την βλακεία τους είτε για ανεπάρκεια στην επαγγελματική τους καριέρα, που δεν έχουν τίποτα να σου δώσουν παρά μόνο να ντουφεκάνε το χιλιάρικο στον αέρα με την εισβολή τους στον Δήμο. Τις εκλογές δεν τις διεκδικείς βάσιμα με τέτοια άτομα αλλά με προσεκτικές επιλογές. Κάπως έτσι άρχισα να ξεχνάω το εγχείρημα αυτό. Δεν υπήρχε το κατάλληλο υλικό και όπως λέει ο λαός μας με παλιά υλικά δεν κτίζεις κάτι νέο. Και τώρα ας περάσουμε στους συνδυασμούς: Με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί η εκλογή κάποιου αξιόλογου ατόμου είναι προβληματική. Αν υποθέσουμε όμως ότι επιλέγεται κάποιος οι δρόμοι στη συνέχεια είναι κλειστοί λόγω ανιλημένων γραμματίων σε όλες σχεδόν τις παρατάξεις κακά τα ψέματα. Παρά όλα τα παραπάνω δεν μπορώ να προσπεράσω την ικανότητα του Δημ. Καλογερόπουλου αλλά επειδή για πρώτη φορά γίνεται μια προσπάθεια «ενωτική» 3 π. Δημάρχων ότι κι αν προσέφερε ο καθένας από αυτούς, αυτό το πείραμα, μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Θα δούμε τι θα αποδώσει αυτό στο Αίγιο. Ελπίζω ο Χρήστος Γούτος να τα πάει καλά για τον Δήμο μας.
Βέβαια το πείραμα αυτό έγινε και στον Παναθηναϊκό αλλά ως εκ του αποτελέσματος δεν απέδωσε γιατί όπου λαλούν πολλοί κοκόροι χάνεται η μπάλα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή πέρα από εξαρτήσεις και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα.
Σκέφτηκα λοιπόν πως από μέσα δεν θα μπορούσα να κάνω και πολλά πράγματα γιατί αυτοί που τελικά θα επιλεγούν και θα κυριαρχήσουν θα είναι μία από τα ίδια. Εύχομαι να διαψευσθώ.
Δεν θα μπορούσα να κάνω αυτά που η εμπειρία μου δίδαξε διοικώντας κατ’ ουσίαν δύο υπερυπουργεία από τη θέση του Δ/ντή δύο εξαιρετικών υπουργών στο Μεταφορών και Χορωταξίας- Δημοσίων Έργων.
Προχωρώντας ακόμα σκέφθηκα την περίπτωση που θα ήμουνα στους επιτυχόντες, δεν θα μπορούσα να ψηφίσω οτιδήποτε που δεν θα ανέβαζε το Αίγιο. Αυτό θα μπορούσαν να το αντέξουν οι συνάδελφοι της πλειοψηφίας ή και ο ίδιος ο Δήμαρχος;
Όταν προτιμάς σιωπηλούς και yes men συνεργάτες δεν θα πας μακριά. Είναι η μοίρα των «ολίγων». Πέρα όμως από όλα αυτά. Το μεγάλο πρόβλημα θα προκύψει μετά τις εκλογές με την απλή αναλογική όπου είσαι υποχρεωμένος να τρως τα σάλια του κάθε κομπλεξικού και αριβίστα.
Και αν θέλουμε να συνδυάσουμε τα αυτοδιοικητικά με την ευρύτερη πολιτική ζωή αυτής της χώρας ανάμεσά τους υπάρχει μια καθοριστική διαφορά. Η έλλειψη πλειοψηφίας στις εκλογές οδηγεί σε εκλογές ενώ στα δημοτικά οδηγεί σε βάλτωμα του προϋπολογισμού και οπισθοδρόμηση της όλης δραστηριότητας του Δήμου.
Για τους παραπάνω λόγους, αγαπητοί μου συμπολίτες να προσπαθήσετε να επιλέξετε σοβαρούς ανθρώπους, που παρά ταύτα εξακολουθούν να υπάρχουν, έτσι ώστε να δώσετε τις απαντήσεις που χρειάζονται σε αυτούς που «αυτοαποκαλούνται» ποιοτικοί και δουλεύουν με ξένα κόλλυβα. Η ποιότητα προκύπτει από τα πεπραγμένα της πολυετούς δυναμικής του καθενός και όχι από την λεξιμαγεία και τους πομπώδεις αυτοπροσδιορισμούς. Μένω με την ελπίδα η τελική επιλογή σας να είναι τέτοια που να μη γελάει όλο το Αίγιο. Η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη. Πλέον δεν έχουμε καμία δικαιολογία για αποτυχημένες επιλογές τις οποίες έχουμε τιμήσει και με το παραπάνω τα προηγούμενα χρόνια.
Θα πρέπει τέλος να συνυπολογίσουμε ότι πίσω από κάποιους συνδυασμούς κρύβεται ο Σύριζα της Συνθήκης των Πρεσπών, της αθεΐας και της λογικής των Πρεσπών στο Καστελόριζό μας, πράγματα που δεν μας επιτρέπουν ούτε να κοιτάξουμε προς τα εκεί.
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Ηλίας Ασπρούκος Email:[email protected]
