Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου
Ο Μάης αντιστοιχεί με τον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα και ήταν αφιερωμένος στη θεά της Γεωργίας Δήμητρα και στη κόρη της Περσεφόνη.
Στην Αρχαία Ρώμη και στο Βυζάντιο γινόντουσαν γιορτές, τα Ροσύλλια.
Στην Ελλάδα γιορτάζουν σε πολλά μέρη τα Ροσύλλια το Σάββατο της Πεντηκοστής και είναι ημέρα… πένθους, διότι στολίζουν τους τάφους των νεκρών.
Αφού όμως επικράτησε ο Χριστιανισμός οι πατέρες της Εκκλησίας έκαναν έναν ιερό κανόνα που φοβερίζει με αφορισμό όσους κρεμούν στεφάνια τη Πρωτομαγιά στη πόρτα τους ή… σκόρδα για να διώξουν τις αρρώστιες.
Η Πρωτομαγιά όμως έζησε και θα ζήσει για πάντα σαν ημέρα χαράς γλεντιού και λουλουδένιας ευτυχίας. Σχεδόν παντού γιορτάζεται το ίδιο!
Γενικά τη Πρωτομαγιά συνηθίζεται σ’ όλα τα σπίτια να κρεμούν στεφάνια στη πόρτα του σπιτιού. Στα Άγραφα οι γυναίκες φέρνουν από τη βρύση νερό και ραντίζουν όλο το σπίτι και εύχονται τραγουδώντας: «Σα τούτο το κρύο νερό να’ μαστε όλοι δροσεροί!»
Παλιά στην Αθήνα γιορταζόταν με γλέντια και χορούς στα Πατήσια, στη Φιλαδέλφια και στην Κηφισιά.
Όλοι δε οι εργάτες του κόσμου γιορτάζουν με συγκεντρώσεις. Η γιορτή αυτή ορίστηκε από την παγκόσμια διάσκεψη που έγινε στο Παρίσι το 1889 για ανάμνηση της μεγάλης απεργίας του Σικάγου το 1886.
Ήταν η πρώτη οργανωμένη εργατική διαμαρτυρία.
Τότε δούλευαν 10-12 ώρες την ημέρα, περισσότερο και από τα ζώα.
Έτσι στο Σικάγο οι εργάτες απήργησαν και τα αιτήματά τους ήταν γνωστά 8 ώρες δουλειά +8 ώρες ανάπαυση +8 ώρες ψυχαγωγία.
… Χτύπησαν τους απεργούς βάφοντας τους δρόμους του Σικάγου με αίμα.
Στο αίμα αυτό βούτηξαν άσπρα πανιά και τα’ βαψαν κόκκινα, οπότε από τότε το χρώμα της εργατιάς θεωρείται το κόκκινο, διότι συμβολίζει την αδιάκοπη πάλη της εργατικής τάξης! Τους αρχηγούς των απεργών τους κρέμασαν και τα τελευταία λόγια τους ήταν «Το αίμα μας ας ποτίσει το δέντρο της λευτεριάς του εργάτη!
Δ.Γ.
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:dgrigoriadou@neoikairoi.gr
