Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου
Έστω και ετεροχρονισμένα φίλοι μου ήλθε η ώρα να προβάλουμε και τον Λαζούλιθο και το… ετεροχρονισμένα το τονίζω, διότι είναι η γενέθλια πέτρα του Δεκέμβρη. Μετατέθηκε όμως για αργότερα, διότι το αναγνωστικό μας κοινό μας είχε ζητήσει να προβάλουμε άλλες ορυκτές πέτρες. Είναι μία ωραιότατη πέτρα που ιδιαίτερα οι Αιγύπτιοι αγαπούσαν πολύ… Έτσι κι’ εγώ παρασύρθηκα και αγόρασα πριν 3 χρόνια στο Κάιρο ένα μενταγιόν με Λαζούλιθο. Ο πανέξυπνος Αιγύπτιος καταστηματάρχης με παρέσυρε με πολυλογία και χαζοφιλοφρονήσεις και δεν πολυπρόσεξα την κεντρική πέτρα, δεδομένου ότι εντυπωσιάστηκα περισσότερο από το design του μενταγιόν, που γύρω-γύρω είχε κι’ άλλους λαζόλιθους.
Τελικά όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, πρόσεξα τη κεντρική πέτρα σε πολύ φως, την έξυσα λίγο στη βάση της με μια καρφιτσούλα και αμέσως κατάλαβα ότι επρόκειτο περί…. γυαλιού περίτεχνα βαμμένου με σμαλτόχρωμα! Ναι, ακόμα κι’ εγώ που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο αντικείμενο… τόσα χρόνια… τη πάτησα πανηγυρικά! Να μου γίνει μάθημα άλλη φορά να «μη καμαρώνω» όταν με παραμυθιάζουν en francais (διότι όντως ο Αιγύπτιος μιλούσε άπταιστα γαλλικά)… ότι οι γυναίκες της Αιγύπτου στην ηλικία μου δεν έχουν την ενέργεια και τη νεανικότητά μου και μένουν στο σπίτι ανενεργές και το πολύ-πολύ μαγειρεύουν, δηλ. ψήνουν πίτες (ζυμαράκια).
Έτσι ύστερα από μερικά χρόνια γνωστοποιώ…. το κρυφό μου μυστικό, δηλαδή την μετά περικεφαλαίας γκάφα μου στον άνδρα μου, που από… μεγαθυμία μου είπε: «- Χαλάλι σου, εσύ να’ σαι καλά κι’ εγώ θα σου πάρω τον καλύτερο λαζούλιθο!» Όταν λοιπόν βλέπουμε τηλεαγορές με τη συγκεκριμένη πέτρα… εγώ δείχνω με τον δεξιό μου δείκτη, αλλά τυχαίνει να’ ναι «απασχολημένος»!… Θα δείξει! Ίσως τελώ ακόμα… υπό τιμωρία! Δικαιολογημένα… πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να προσέχουμε!
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έκοβαν αυτές τις πέτρες σε σχήμα ματιού και τις τοποθετούσαν για μάτια στις μούμιες, διότι πίστευαν ότι έτσι η μούμια ποτέ δεν έχανε τη δύναμή της η οποία μεταδιδόταν και στους εν ζωή ανθρώπους που διέμεναν κοντά στον τόπο της ταφής της. Ήταν η πέτρα που συμβόλιζε την ικανότητα και τη θεία χάρη. Η αυθεντική πέτρα λάπις λάζουλις είναι αδιαφανής και έχει πολύ λαμπερό μπλε-ραφ χρώμα.
Υπάρχουν όμως και λαζούλιθοι με λάμψεις αργυρές ή σπάνια και σε απόχρωση πορφυρή.
Ο τέλειος λάπις βρίσκεται στο Αφγανιστάν. Στην αγορά πωλούνται Ελβετικοί και Ιταλικοί λάπις που… συνήθως είναι χαλαζίες χρωματισμένοι τεχνητά! Γι’ αυτό τα μάτια σας δέκα τέσσερα και πάντα να ζητάτε πιστοποιητικό αυθεντικότητας. Έχετε δε υπόψη σας ότι υπάρχει κι’ ένα υποκατάστατο του λαζούλιθου που λέγεται σοδαλίτης ή σοδάλιθος, που δεν
είναι και τόσο δύσκολο να τον καταλάβετε διότι δεν μεταβιβάζει τόσο φως όσο ο λάπις.
Δείξτε τέλος προσοχή στις… βαμμένες απομιμήσεις, για να μη την πατήσετε όπως η αφεντιά μου!
Συνήθως τον Λαζούλιθο τον χρησιμοποιούμε για δακτυλίδια ή σε συνδυασμό με άλλες πέτρες και μαργαριτάρια για κολιέ ή βραχιολάκια με κρύσταλλα για να φαίνεται η αντίθεση.
…θα σας φτιάξω ένα σετάκι για να’ χετε ιδέες, αλλά δεν θέλω επιεική βαθμολογία! Προτιμώ την αυστηρή βαθμολογία… κι’ ας μην έχω τόσο «νεανικό» χεράκι!
Στη κατασκευή του εικαστικού κοσμήματος δεν είναι μόνο η γνώση και η εμπειρία του αντικειμένου, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και η σταθερότητα του χεριού που υφίσταται σε μια νέα κοπέλα, όπως και η καλή όραση! θα’ θελα πρώτη να με βαθμολογήσει η φίλη-καλλιτέχνιδα μας Κατερίνα Μούσκα που διδάχτηκε σωστά το αντικείμενο και απ’ ότι βλέπω σχίζει σε δημιουργίες!
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην Ανάληψη.
Κόρη του Φωκίωνος και της Χριστίνας Γρηγοριάδη εκ Κωνσταντινουπόλεως.
-Φοίτησε στο Ελληνοελβετικό δημοτικό Αγλαΐας Σχοινά και στη συνέχεια στο Ελληνογαλλικό κολλέγιο Calamari. Αυτό ήσαν δύο ιστορικά σχολεία της Θεσσαλονίκης.
-Από μικρή είχε μία ιδιαίτερη κλήση στον γραπτό λόγο και πήρε από την Εθνική Τράπεζα το Πρώτο βραβείο στη Θεσσαλονίκη για την έκθεση που έγραψε με θέμα: «Η Αποταμίευση».
-Είχε κλήση επίσης στην Ιστορία, στη Γεωγραφία, με αποτέλεσμα αργότερα να γίνει επίτιμο μέλος του National Geographic.
-Γνωρίζει άριστα Γαλλικά με δίπλωμα από τη Γαλλική Λαϊκή Αποστολή (Μission Laique Francaise).
-Γνωρίζει πολύ καλά Αγγλικά.
-Φοίτησε στο Γερμανικό Ινστιτούτο Goethe αλλά δεν ολοκλήρωσε το εντατικό τμήμα σπουδών, διότι παντρεύτηκε 19 ετών. Είναι αλήθεια ότι τη θλίβει πολύ το γεγονός ότι άφησε τη Γερμανική γλώσσα και το πιάνο που η μητέρα της (πολύ καλή πιανίστα) την εκπαίδευε.
-Από πολύ μικρή ζωγράφιζε, κεντούσε και έγραφε ποιήματα. Σκέπτεται να εκδώσει τη πρώτη ποιητική της συλλογή.
-Από βιώματα που έχει και λόγω της έφεσης της στις ξένες γλώσσες, καταλαβαίνει και Ιταλικά και Τουρκικά, αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει! Στόχος της είναι να μάθει και πιστεύει φανατικά στη δια βίου μάθηση.
-Εργάσθηκε στη Γερμανική Καπνεμπορική Εταιρεία Intertab, S.A και στην Αμερικάνικη Καπνεμπορική Εταιρεία Gretoba, S.A, καθώς και στη ΔΕΗ με σύμβαση.
-Μετά διορίσθηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων σαν Μεταφράστρια-Διερμηνέας και συνταξιοδοτήθηκε με 22 χρόνια υπηρεσία.
-Είναι παντρεμένη με τον Γεωτεχνικό- Περιβαλλοντολόγο Ηλία Ασπρούκο, προϊστάμενο στο ΥΠΕΧΩΔΕ και έχει μία κόρη τη Χριστίνα, πτυχιούχο Γαλλικής Φιλολογίας, και μία εγγονή 4 ετών τη Μαριάννα.
-Εκλεγόταν επί σειρά ετών με τη ΔΑΚΕ που ήταν ιδρυτικό μέλος στην ΠΟΣΥΠΕΧΩΔΕ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημ. Έργων).
-Έλαβε μέρος ως εκλεγμένη σύνεδρος σε 3 συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας περισσότερο για αλλαγή απόψεων και λιγότερο από «κομματικό χρέος», δεδομένου ότι διαφωνεί σε πολλά, ιδιαίτερα δε σε γυναικεία θέματα, περιβάλλοντος και εργασιακά!
-Σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα Ιστορία Τέχνης, Ιστορία Τέχνης μη Δυτικών Χωρών, Ζωγραφική και Χρωματολογία, Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις και Εικαστικό Κόσμημα, στο ATHENS COLLEGE OF FINE ARTS (University of Bolton) και πήρε μέρος σε πολλά σεμινάρια που αφορούν τη Τέχνη. Κάνει συνέχεια οδοιπορικά που αφορούν τη Τέχνη των Λαών και αρθρογραφεί.
-Είναι συνεργάτης στο εφημεριδοπεριοδικό «ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ» όπου εκδότρια είναι η κόρη της.
-Η κατασκευή του Εικαστικού Κοσμήματος ιδιαίτερα τη συγκινεί και ήδη έκανε μία επιτυχή έκθεση στη ΧΕΝ Γλυφάδας.
-Από μικρό παιδί δούλευε (παράλληλα με το σχολείο) στο δικηγορικό γραφείο του παππού της ποινικολόγου Εμμανουήλ Λεωνίδα.
