Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου
Το καλλιτεχνικό κίνημα του Ιμπρεσιονισμού γεννήθηκε και άρχισε να αναπτύσσεται στη Γαλλία τη 40ετία από το 1860-1900 με διάφορες παραλλαγές της τεχνικής μεθοδολογίας, όπως οι μεταϊμπρεσσιονισμός, νατουραλισμός, ιδεαλισμός και κάποια στοιχεία του φοβισμού.
Τους ιμπρεσιονιστές αρχικά τους χλεύαζαν μέσω του τύπου της εποχής, ιδιαίτερα δε το εφημεριδοπεριοδικό «Σαριβαρί» και αυτό διότι απέρριπταν την παράδοση του ακαδημαϊσμού που ήταν η κλασική ζωγραφική.
Η λέξη: ιμπρεσιονισμός βγαίνει από τη λέξη impression που σημαίνει εντύπωση, διότι η νέα αυτή τεχνοτροπία εστιαζόταν σε μια φυσική αίσθηση, σε διάφορα εφέ με το φως, στην κίνηση και στα έντονα χρώματα που χρησιμοποιούσαν οι ιμπρεσιονιστές καλλιτέχνες. Βασικά δούλευαν en plain air, δηλ. στο ύπαιθρο. Οι πολύ συντηρητικοί κριτικοί αντιμετώπισαν τον ιμπρεσιονισμό σαν κίνδυνο για τη παράδοση της τέχνης, διότι οι ιμπρεσιονιστές άπλωναν το λαμπερό χρώμα στον καμβά με μεγάλες χαλαρές πινελιές, οπότε σιγά-σιγά απομακρύνονταν από τη παραδοσιακή προοπτική, δηλ. τις τρεις διαστάσεις και εκτός εργαστηρίου, στη φύση δούλευαν πιο άνετα και καλύτερα.
Πολλοί ιμπρεσιονιστές αποχώρησαν διότι απογοητεύτηκαν γρήγορα από την πολεμική (που γίνεται πάντα για οτιδήποτε καινούργιο), άλλοι όμως δεν το’ βαλαν κάτω και προχώρησαν.
Αυτοί που διακρίθηκαν ήταν οι:
Paul Sezanne (Πωλ Σεζάν),
Edgard Degas (Εντγκάρ Ντεγκά),
Claude Monet (Κλωντ Μονέ),
Camille Pissarro (Καμίγ Πίσσαρρο),
Pierre-Auguste Renoir (Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ),
Alfred Sisly (Άλφρεντ Σίσλυ).
Πολλά ιμπρεσιονιστικά έργα θα δούμε στο Μουσείο Ορσαί στο Παρίσι και αξίζει να αναφέρουμε ότι οι ιμπρεσιονιστές ξεκίνησαν από την Μονμάρτη.
Στις φωτογραφίες έχουμε το γνωστό έργο του Claude Monet «Ο καθεδρικός ναός της Ρουέν» που φαίνονται οι ποικίλες αποχρώσεις στη γοτθική πρόσοψη.
Έχουμε επίσης και το έργο του Pierre-Auguste Renoir «Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ» όπου η κίνηση στο χορό φαίνεται καθαρά.
Στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού στη γλυπτική διακρίθηκε ο Ροντέν. Ήταν κίνημα-σταθμός στην Ιστορία της Τέχνης.
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην Ανάληψη.
Κόρη του Φωκίωνος και της Χριστίνας Γρηγοριάδη εκ Κωνσταντινουπόλεως.
-Φοίτησε στο Ελληνοελβετικό δημοτικό Αγλαΐας Σχοινά και στη συνέχεια στο Ελληνογαλλικό κολλέγιο Calamari. Αυτό ήσαν δύο ιστορικά σχολεία της Θεσσαλονίκης.
-Από μικρή είχε μία ιδιαίτερη κλήση στον γραπτό λόγο και πήρε από την Εθνική Τράπεζα το Πρώτο βραβείο στη Θεσσαλονίκη για την έκθεση που έγραψε με θέμα: «Η Αποταμίευση».
-Είχε κλήση επίσης στην Ιστορία, στη Γεωγραφία, με αποτέλεσμα αργότερα να γίνει επίτιμο μέλος του National Geographic.
-Γνωρίζει άριστα Γαλλικά με δίπλωμα από τη Γαλλική Λαϊκή Αποστολή(Μission Laique Francaise).
-Γνωρίζει πολύ καλά Αγγλικά.
-Φοίτησε στο Γερμανικό Ινστιτούτο Goethe αλλά δεν ολοκλήρωσε το εντατικό τμήμα σπουδών, διότι παντρεύτηκε 19 ετών. Είναι αλήθεια ότι τη θλίβει πολύ το γεγονός ότι άφησε τη Γερμανική γλώσσα και το πιάνο που η μητέρα της (πολύ καλή πιανίστα) την εκπαίδευε.
-Από πολύ μικρή ζωγράφιζε, κεντούσε και έγραφε ποιήματα. Σκέπτεται να εκδώσει τη πρώτη ποιητική της συλλογή.
-Από βιώματα που έχει και λόγω της έφεσης της στις ξένες γλώσσες, καταλαβαίνει και Ιταλικά και Τουρκικά, αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει! Στόχος της είναι να μάθει και πιστεύει φανατικά στη δια βίου μάθηση.
-Εργάσθηκε στη Γερμανική Καπνεμπορική Εταιρεία Intertab, S.A και στην Αμερικάνικη Καπνεμπορική Εταιρεία Gretoba, S.A, καθώς και στη ΔΕΗ με σύμβαση.
-Μετά διορίσθηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων σαν Μεταφράστρια-Διερμηνέας και συνταξιοδοτήθηκε με 22 χρόνια υπηρεσία.
-Είναι παντρεμένη με τον Γεωτεχνικό- Περιβαλλοντολόγο Ηλία Ασπρούκο, προϊστάμενο στο ΥΠΕΧΩΔΕ και έχει μία κόρη τη Χριστίνα, πτυχιούχο Γαλλικής Φιλολογίας, και μία εγγονή 4 ετών τη Μαριάννα.
-Εκλεγόταν επί σειρά ετών με τη ΔΑΚΕ που ήταν ιδρυτικό μέλος στην ΠΟΣΥΠΕΧΩΔΕ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημ. Έργων).
-Έλαβε μέρος ως εκλεγμένη σύνεδρος σε 3 συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας περισσότερο για αλλαγή απόψεων και λιγότερο από «κομματικό χρέος», δεδομένου ότι διαφωνεί σε πολλά, ιδιαίτερα δε σε γυναικεία θέματα, περιβάλλοντος και εργασιακά!
-Σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα Ιστορία Τέχνης, Ιστορία Τέχνης μη Δυτικών Χωρών, Ζωγραφική και Χρωματολογία, Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις και Εικαστικό Κόσμημα, στο ATHENS COLLEGE OF FINE ARTS (University of Bolton) και πήρε μέρος σε πολλά σεμινάρια που αφορούν τη Τέχνη. Κάνει συνέχεια οδοιπορικά που αφορούν τη Τέχνη των Λαών και αρθρογραφεί.
-Είναι συνεργάτης στο εφημεριδοπεριοδικό «ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ» όπου εκδότρια είναι η κόρη της.
-Η κατασκευή του Εικαστικού Κοσμήματος ιδιαίτερα τη συγκινεί και ήδη έκανε μία επιτυχή έκθεση στη ΧΕΝ Γλυφάδας.
-Από μικρό παιδί δούλευε (παράλληλα με το σχολείο) στο δικηγορικό γραφείο του παππού της ποινικολόγου Εμμανουήλ Λεωνίδα.
