Συντάχθηκε από Ηλίας Ασπρούκος
Διάβασα ένα άρθρο του Στάθη Θεοδωρακόπουλου τέως Δημάρχου που αναφερόταν στο Αίγιο μιας άλλης εποχής.
Της δική μας εποχής, το Αίγιο τότε είχε μια άλλη ομορφιά σχεδόν παραμυθένια κάτι τα εφηβικά μας όνειρα, τα ταξίδια που ονειρευόμασταν να κάνουμε, τις σπουδές και τους τομείς που όλοι μας θέλαμε να διαπρέψουμε, αλλά και η διασκέδαση δεν μας έλειπε, οι δρόμοι γεμάτοι ζωή, τα μαγαζιά, οι κυριακάτικες βόλτες, το ποδόσφαιρο και ο Παναιγιάλειος… Μνήμες άσβεστες ως σήμερα μας συντροφεύουν.
Περνώντας τα χρόνια πολλοί από εμάς ακολουθήσαμε διαφορετική πορεία κάποιοι ανέβηκαν Θεσσαλονίκη κάποιοι άλλοι Αθήνα, σπουδάσαμε, διαμορφώσαμε τη ζωή μας, δημιουργήσαμε οικογένειες, μα κοινό σημείο αναφοράς για τους ανθρώπους της γενιάς μου ήταν και παραμένει το Αίγιο. Όπως ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη του έτσι και εμείς επιστρέψαμε στο Αίγιο που αγαπάμε.
Όμως το Αίγιο με το πέρασμα του καιρού αντί να γίνεται πόλος έλξης όλο και περισσότερο βυθίζεται στην εσωστρέφεια. Εμείς αλλιώς το ζήσαμε και αλλιώς το βλέπουμε σήμερα. Ας μην είμαστε αφοριστικοί και ας μην ρίχνουμε το φταίξιμο στην εκάστοτε Δημοτική Αρχή. Συνένοχοι και συνυπεύθυνοι όλοι είμαστε στο τέλμα του τόπου μας. Πριν λίγες μέρες είδα το έργο της ανάπλασης της παραλίας του Αιγίου, πραγματικά έργο πνοής για όλους μας. Αλλά φτάνει μόνο αυτό; Η σημερινή Δημοτική Αρχή κάνει ότι μπορεί και όσα μπορεί κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες.
Όπως προείπα συνυπεύθυνοι και συνένοχοι είμαστε, σε τι θα μου πει κάποιος; Όταν φίλε μου δεν πας να πιεις έναν καφέ στη καφετέρια του Αιγίου και εν μέσω οικονομικής κρίσης πίνεις το καφεδάκι σου στην Πάτρα. Όταν σνομπάρεις τα Αιγιώτικα μαγαζιά που στη δική μου εποχή γινόταν το αδιαχώρητο σε αυτά, αλλά προτιμάς να σκάσεις ένα σωρό λεφτά σε καταστήματα άλλων πόλεων πχ Αθήνα, Πάτρα και δεν ξέρω που αλλού. Όταν βγάζεις κυρία μου το σκυλάκι σου βόλτα και το αφήνεις να κάνει την ανάγκη του χωρίς να φροντίσεις να μαζέψεις τις ακαθαρσίες του. Όταν πετάς τα σκουπίδια σου χωρίς να σε νοιάζει αν θα μπουν στον κάδο ή απέξω. Δείγμα πολιτισμού είναι η κάθε συμπεριφορά.
Μιας και ανέφερα αυτά τα απλά, ας πάω στα πολύπλοκα, πριν κάποιο καιρό χρειάστηκε να φιλοξενήσω κάποιους φίλους, με ρώτησαν για ξενοδοχείο μέσα στο Αίγιο και η γλώσσα μου δέθηκε κόμπος. Άλλες εποχές λειτουργούσαν τουλάχιστον τρία ξενοδοχεία και το Αίγιο γινόταν πόλος έλξης τουριστών σήμερα ψάχνεις να βρεις ψύλλους στ’ άχυρα. Ξενοδοχειακή μονάδα ούτε για δείγμα. Να που θα έπρεπε να ιδιωτική πρωτοβουλία να ενεργήσει να διαμορφωθούν οι αναπτυξιακές εκείνες συνθήκες υποδομών έτσι ώστε να πάρει ανάσα η τοπική οικονομία. Δυστυχώς που θα το πω ακόμα και τα παιδιά που σπουδάζουν στα ΤΕΙ μένουν στη Πάτρα και πηγαινοέρχονται.
Μίλησα για την τοπική αγορά, υπάρχει εμπορικός σύλλογος οφείλει να κινητοποιηθεί, υπάρχουν φορείς, να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς μια και μόνο κατεύθυνση την ανάπτυξη του τόπου μας. Η ανάπτυξη δεν έρχεται μέσα από τον εφησυχασμό, είναι παράγωγο δημιουργικότητας, εξωστρέφειας και παραγωγικότητας. Η σημερινή οικονομική κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει κίνητρο παραγωγικότητας για το Αίγιο. Μια περιοχή που σε δύσκολες εποχές στάθηκε στα πόδια της και έγινε κέντρο εμπορίου σήμερα μαραζώνει. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι το Αίγιο είναι πόλος έλξης επισκεπτών όλοι έρχονται απολαμβάνουν μια βόλτα ή πίνουν έναν καφέ και φεύγουν. Καλό θα ήταν όλοι οι φορείς να βρούνε τους τρόπους εκείνους έτσι ώστε να κρατάνε τόσο τους Αιγιώτες και όσο και τους επισκέπτες στο Αίγιο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Δημιουργικότητα και αναπτυξιακή διάθεση χρειάζεται. Όλοι μαζί μπορούμε κάτι καλύτερο να δούμε στην πόλη μας.
Κλείνοντας, φίλοι μου θα ήθελα να πω αυτό, το Αίγιο του χθες είναι κομμάτι της ψυχής μας, το Αίγιο του σήμερα μας προκαλεί ένα πικρό χαμόγελο, εύχομαι το Αίγιο του αύριο να είναι εκείνο που θα απολαύσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, να τους προσφέρει ευκαιρίες και όμορφες αναμνήσεις. Άλλωστε οφείλουμε να αισιοδοξούμε και να δημιουργούμε.
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Ηλίας Ασπρούκος Email:[email protected]
