Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου

Φίλες μου αγαπημένες, θα’ ταν ψέμα,… αν τολμούσα να ισχυριστώ πως το κομμάτι αυτό το βρήκα στο … σεντούκι της γιαγιάς!

Αυτό το αγοράσαμε με τη μητέρα μου που ήταν άνθρωπος της Τέχνης – και έπαιζε θαυμάσιο πιάνο ακόμα και στις λύπες – στη Καζαμπλάνκα του Μαρόκου σ’ ένα παζάρι! Τα είδη αυτά(πορσελάνινα και κεραμικά) για το με Μαρόκο είναι σε τιμές απλά… υποφερτές, για τους ξένους όμως δεν είναι καθόλου ακριβά!

Της μητέρας μου το μάτι έπεσε αμέσως σ’ αυτή την φοντανιέρα!

Είναι ασήκωτη! «-Βαρύς πυλός!» είπε η μαμά!

Τα χρώματα της όμως μας μάγεψαν! Είναι ανάγλυφη, μία τεχνική που φτιάχνουν με κοίλες σφραγίδες και χρωματισμένη με χρυσόχρωμα και πρώτης ποιότητας σμαλτοχρώματα, λεπτοδουλειά!

Ήταν το τελευταίο ταξίδι που κάναμε μαζί! Η μητέρα μου στις 08-08-08 έφυγε για το τελευταίο μεγάλο της ταξίδι!

… Ίσως η ημερομηνία που έφυγε να’ χει … κάποιο νόημα!

…Δεν ξέρω!

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΗ φωτογραφία του προπάππου
Επόμενο άρθροΗ Ρώσικη γαλατιέρα