Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου

Μη μου πείτε ότι οι παλιές όμορφες φωτογραφίες και ιστορίες δεν μας αρέσουν; Μας πολυαρέσουν μάλιστα τόσο πολύ,… που πολλοί είναι αυτοί που (παρ’ όλο που διαθέτουν… «ευφυείς» συμβούλους) φροντίζουν πώς να αντιγράψουν έμμεσα κάποια meetings, κάποιες φωτογραφίες, κάποια θεματάκια που αφορούν το παρελθόν ή να βολιδοσκοπήσουν τι έχεις σκοπό να κάνεις για να σε προλάβουν, με λίγα λόγια είναι φτωχοί σε ιδέες και θέλουν να κλέψουν τις δικές σου!

Δεν καταλαβαίνουν ότι για να έχεις ιδέες, για να κατεβάσεις ιδέες πρέπει να’ χεις ζήσει και ανάλογα, να’ χεις εμπειρίες, ακούσματα, να’ χεις πολλές παραστάσεις.

Η μονοδιάστατη ζωή δεν σου καλλιεργεί τη φαντασία, για να’χεις ιδέες!

Η ταμπακιέρα αυτή με τα χρυσά γράμματα που γράφει: Dorina, ανήκε στην αδελφή της γιαγιάς μου. Ο πατέρας μου έμεινε ορφανός 7 χρονών και τον μεγάλωσε η αδελφή της μητέρας του, η θεία Ντορίνα, μία αγαπητή σουφραζέτα της Θεσσαλονίκης μ’ όλη τη σημασία της λέξης! Όταν… ανακάλυψε ότι ο πατέρας μου 19 ετών φοιτητάκος… κάπνιζε, φοβούμενη μη συνηθίσει τη νικοτίνη του χάρισε τη ταμπακιέρα της, υποσχόμενη πως θα το κόψει και η ίδια!

… Έτσι βρέθηκε η ταμπακιέρα της στο σεντούκι της !

Δ. Γ.

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΤα Βάζα
Επόμενο άρθροTα Κηροπήγεια