Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου

Ποιος ξέρει πως περιεσώθει αυτό το δισκάκι!!! 

Ο κόσμος έτρεχε να προλάβει το τελευταίο τρένο για την Ελλάδα και όλοι σε κάθε οικογένεια ανεξάρτητα ηλικίας ήσαν… καταφορτωμένοι με τα πράγματα, τα πολυτιμότερα προσωπικά τους πράγματα και είδη οικοσκευής.

 Όσοι ήσαν πιο καλοντυμένοι… οι Τούρκοι τους άρπαζαν απ’ τα χέρια τη βαλίτσα, τον μπόγο!

 Όσοι σκέφθηκαν σκόπιμα να κακοντυθούν… ήσαν πιο τυχεροί!

 Άλλοι απελαθέντες, άλλοι έτσι τελικά φευγάτοι, άλλοι δόλια διωχθέντες!

 … Μπήκαν στο τραίνο που σταματούσε κάθε ώρα για έλεγχο… μέχρι που πέρασαν τα σύνορα!

 Άλλοι Ανατολικοθρακιώτες, άλλοι Κωνσταντινουπολίτες!

 … Και κάποτε έφθασαν και στη μητέρα Ελλάδα, … άλλα βάσανα!

 Στο δισκάκι αυτό από alpaca έβαζα το κεντημένο πετσετάκι, το δροσερό νεράκι και τον καφέ μέτριο και καϊμακλίδικο για τον μπαμπά! Ήταν το αγαπημένο του δισκάκι από μαθητής!

Τον έχω στη βιτρίνα μου και τον γυάλισα πριν τον βγάλω φωτογραφία! Είναι από τα άψυχα που’ χουν τόση συναισθηματική αξία, που… έτσι και τα χάσεις γίνεσαι κομμάτια!  

Δέσποινα Γρηγοριάδου

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΤο μικρό… τάσι για το αντίδωρο
Επόμενο άρθροΗ γυάλινη καράφα του λαδιού για τη σαλάτα