Συντάχθηκε από Χριστίνα Ασπρούκου

Αυτή τη φορά φίλοι μου δεν θα ξεκινήσω με ένα ποιηματάκι όπως κάνω συνήθως! Από το Ανεκδοτολόγιο του Γιάννη Σερβέτα θα σας γράψω κάτι για να δείτε το μέγεθος της κατάντιας μας, το διάβασα και έκλαψα πικρά από ντροπή…σαν Ελληνίδα μάνα! Το…ποιηματάκι έπεται!

Όσο για τις απόψεις μου μπορείτε να τις διαβάσετε στον πρόλογο τις σελίδας 2 του εφημεριδοπεριοδικού μας, δηλαδή προ των ονομαστικών γιορτών! Το «ανέκδοτο» έχει ως εξής: Ο Θεός βλέποντας την ανέχεια του Ελληνικού λαού, αποφασίζει να στείλει πάλι στη Γη τον Υιό του για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες! Ο Ιησούς εμφανίζεται ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων και με θερμή του ομιλία συμπαράστασης ανακοινώνει ότι διαγράφει όλα τα χρέη της χώρας, φέρνει ανέλπιστα μεγάλες επενδύσεις, παρέχει αυξήσεις 100% σ’ όλους τους εργαζόμενους και στις συντάξεις και φυσικά διαγράφει όλα τα δάνειά τους. …Και οι 300 λεβέντες ζητοκραυγάζουν, όλες οι πτέρυγες υπερικανοποιημένες. Ακόμα και η Αλέκα…σταυροκοπιέται! Ο Ιησούς όμως προσθέτει: – Υπό έναν όρο! Όλοι…παγώνουν ξαφνικά και περιμένουν ν’ ακούσουν: – Όλοι σας θα παραιτηθείτε και δεν θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα! Άκρα του τάφου σιωπή στην αίθουσα. Κάποιοι του απαντούν ότι πρέπει να συνέλθουν τα κόμματα για να αποφασίσουν! – Πολύ καλά, απαντήστε μου αύριο λέει ο Ιησούς! Την επομένη ο Πρόεδρος δίνει στον Ιησού την ομόφωνη απάντηση της Βουλής με την οποία «καταγγέλεται η απαράδεκτη παρέμβαση του Θεού, στα εσωτερικά…ζητήματα της χώρας!» Με λίγα λόγια…αδιόρθωτοι!

Όσο για το «ποίημα» το οποίο ήδη έγραψε η μητέρα μου στο facebook, έχει ως εξής και λέγεται «το ποίημα της κρίσης»:

Το ποίημα της κρίσης

Συμμορφώσου, mon amour
και σταμάτα τη μουρμούρ
Δε μας φτάνουν οι σκοτούρ
θέλουμε και πεντικιούρ!

Συμμορφώσου, mon amour
και παράτα το χουζούρ
Τέρμα πια το καλαμπούρ
Έγινε η ζωή αγγούρ!

Ist verboten mon amour
Στο ‘ πα χθες, στο ‘πα toujours
Άσε πλέον τις φιγούρ
Τα εφέ και την κουλτούρ
Can’t you see it, mon amour
Γίναν όλα πατσαβούρ
Κι’ η Ελλάδα μας αχούρ
Χέσε μέσα και κατούρ!

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Χριστίνα Ασπρούκου Email: [email protected]

Προηγούμενο άρθρο“Όπου χέρι δεν απλώσει, τόπος δεν αδειάζει και δεν είναι: “-μη σε νοιάζει η υγειά σου να ν’ καλά!” όταν κόπους της ζωής σου…σου αρπάζουν στα κλεφτά!”
Επόμενο άρθροEditorial