Συντάχθηκε από Χριστίνα Ασπρούκου
Μέχρι να πούμε… Άνοιξη,
ήλθε το Καλοκαίρι,
με καύσωνες τη βγάζουμε
κι ένα νερό στο χέρι!
Τα ευρώπουλά μας λιγοστά
και διακοπές… δεν έχει,
να δροσιστούμε θέλουμε
και ο Θεός δεν βρέχει!
Φέτος θα τσουρουφλιστούμε παντιοτρόπως και με τους συνεχείς καύσωνες και με την αναπαραδιά που μας δέρνει!
Μέσα σ’ όλα… ήθελα και μεγαλύτερο σπίτι και έκανα τους γονείς μου λάστιχα!
Βέβαια κι’ αυτοί… είναι:- τράβα με κι ας κλαίω… για ότι έχει σχέση με τα εγγόνια τους και τη ζωή τους δίνουν!
Δεν παύω λοιπόν να λέω: Δόξα τω Θεώ για τη στήριξη που μου παρέχουν!
Άλλα συνομήλικά μας ζευγάρια… ξενιτεύτηκαν!
Ορκίστηκα όμως πως ότι και να γίνει δεν θα αφήσω τον τόπο μου!
Ούτως ή άλλως αργά ή γρήγορα θα’ ρθουμε στο Αιγιάκι μας, γιατί το ‘χει η μοίρα μου όπως δείχνουν τα πράγματα.
Προς το παρόν περιμένω τον Αύγουστο που θα τον φάμε ολόκληρο εν Αιγίω και στα δροσερά νερά του Κορινθιακού… που έτσι και δω κάποιο σημάδι από μακριά το περνώ για σκυλόψαρο και σκοτώνομαι να βγω στην αμμουδιά!
Τι χαζή που είμαι!
Οι καρχαρίες είναι στη στεριά!
Καλή Αντάμωση Αιγιωτόπουλα!
Έχετε την αγάπη μου !
Χριστίνα Ηλία Ασπρούκου
Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Χριστίνα Ασπρούκου Email:[email protected]
