Με συγκίνηση μεγάλη
ένα πράγμα θα σας πω!
Τον Δεσπότη και τους φίλους,
ταπεινά… ευχαριστώ!
… Κι’ ήλθε η μέρα των εγκαινίων καλοί μου φίλοι αναγνώστες! Είχα πολύ στενοχωρηθεί με τον καιρό! Άνοιξαν οι ουρανοί και έβρεχε καρεκλοπόδαρα, αστραπές, βροντές και φυσούσε δαιμονισμένα γύρω στις 7:30 μμ. Τα εγκαίνια ήσαν στις 8 μμ. κι’ ένιωθα τόσο απογοητευμένη που έτρεμαν τα πόδια μου! Κοίταζα από τη μπαλκονόπορτα έξω και κρατιόμουν να μη κλάψω και… χαλάσει το make up!… Νιώθω ένα χέρι να μου χαϊδεύει τρυφερά τη πλάτη, γυρίζω και βλέπω χαμογελαστή τη μανούλα μου! «-Η βροχή είναι χαρά Χριστινάκι μου, κάθε σταγόνα βροχής που πέφτει είναι και μια ευλογία απ’ τον Πανάγαθο, δεν θα πάνε οι κόποι μας στράφι, εγώ το ξέρω!» Την ίδια στιγμή χτυπά η θυροτηλεόραση, ήταν ο κ. Κουτρόπουλος με το συνεργείο του. Μέσα σε 10’ λεπτά είχαν στρώσει και τα ζεστά καλοφτιαγμένα του μεζεδάκια έβγαιναν σωρηδόν από το αυτοκίνητο! Παράλληλα κατέφθαναν και οι γλάστρες, η μια καλύτερη απ’ την άλλη,… μέχρι και προσωπικά δωράκια δεχθήκαμε από τους πολύ κολλητούς των γονιών μου, δηλ. συμμαθητές του από το σχολείο, φίλους, συγγενείς και γείτονες! Ο Ποιμενάρχης μας, ήλθε ακριβώς στην ώρα του, ήταν γελαστός όπως πάντα, μας ευλόγησε και έκανε τον αγιασμό!
Ύστερα μίλησε απευθυνόμενος στον πατέρα μου με λόγια τόσο επαινετικά που… ένιωθα να ιδρώνω από τη συγκίνηση!
Ο κόσμος ερχόταν συνέχεια παρά τη κακοκαιρία, σίγουρα ίσως ήταν(όπως μας είπαν) πάνω από 200 άτομα! Η είσοδος, οι σκάλες, το γραφείο και το πλαϊνό άδειο διαμέρισμα όλα ήσαν κατάμεστα!… εμείς δεν μένουμε σε νεόδμητες-νεοαποκτηθείσες βίλλες! Αλλά όλοι οι καλοί χωρούνε και για μένα που είμαι μια νέα εκδότρια, νιώθω πως ήταν μεγαλύτερη τιμή που ήλθαν και άνθρωποι του μόχθου, εκτός από τους γνωστούς, επώνυμους που μας τίμησαν με τη παρουσία τους και τους χιλιοευχαριστώ!
Σκέφθηκα προ στιγμή ότι… δεν θα χωρούσαμε αν έκανε καλό καιρό, διότι εύλογα θα’ ερχόντουσαν πολύ περισσότεροι! Θα’ πρεπε χειμωνιάτικα να βγούμε και στον κήπο! Δόξα τω Θεώ! Κακοκαιρία μεν, ο κόσμος όμως ήλθε πολύς και αυθόρμητα! Η μουσική έπαιζε ασταμάτητα και το κρασάκι… «κατέβαινε» μονορούφι!
Έκρινα σκόπιμο να μη διαβάσω τα e-mails πολιτικών που δεν ήταν εφικτό να έλθουν. Εγκαίνια, αγιασμό είχαμε, δεν είχαμε πολιτική συγκέντρωση! Τα e-mails, τις επιστολές και τις κάρτες τα έβαλα όλα σ’ ένα album και θα τα κρατήσω για πάντα! Άθελά μου όμως ξεχώρισα δύο ιδιόχειρες επιστολές, όχι μόνο για το περιεχόμενο, όσο βασικά γιατί οι κ.κ. Β. Πολύδωρας και Α. Φλογεράς χειρίζονται θαυμάσια την ήδη κακοποιημένη μητρική μας γλώσσα και αυτό είναι κάτι που μ’ αγγίζει τα μέγιστα! Επιτρέψτε μου να τις δημοσιεύσω για να τους τιμήσω με της σειρά μου και να γράψω αυτολεξεί τα θερμά λόγια του Ποιμενάρχη μας κ.κ. Αμβρόσιου που απέραντα τον αγαπούμε και εκτιμούμε οικογενειακώς!
Τον ευχαριστώ δε δημόσια και από καρδιάς για τη τιμή που μας έκανε και για την εκτίμηση του στο πρόσωπο του πατέρα μου και προπάντων για την ευλογία Του στο παιδί μου!
Αυτή τη φορά… «δικαιούνται» οι «Νέοι Καιροί εν Αιγίω» να’ χουν μια φορά το σαλόνι του εντύπου και αυτολεξεί την ομιλία του Ποιμενάρχη μας μετά τον Αγιασμό!
Στις 18/2/2011 με φοβερή κακοκαιρία, ημέρα της εορτής Λέοντος Πάπα της Ρώμης και Αγαπητού ομολογητού, θα θυμάμαι πάντα πως ήταν η γιορτή του… «δεύτερου παιδιού μου» που’ ναι το εφημεριδοπεριοδικό που οργανώσαμε με τους γονείς μου με τόσες αντιξοότητες, πολεμική και κρυπτοπολεμική που ευθαρσώς υφιστάμεθα ακόμη λόγω του ποιοτικού(όπως λένε) αποτελέσματος!
Άφες αυτοίς! Το μόνο που δεν κρύβεται είναι η κακία! Γιατί άραγε; Μήπως βγάζουμε χρήματα απ’ αυτή τη προσπάθεια; Μόνο πληρώνουμε προς το παρόν! Και πάλι ευχαριστώ καλοί μου αναγνώστες-φίλοι για την αθρόα προσέλευσή σας και λυπούμαι ειλικρινά για τη βροχή που «φάγατε»! Μη μου στενοχωριέστε, η βροχή είναι Τύχη λέει η μανούλα μου!
Με την αγάπη μου!
Χριστίνα Ηλ. Ασπρούκου Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου
Author: Χριστίνα ΑσπρούκουEmail:christina@neoikairoi.gr
