Συντάχθηκε από Διαχειριστής

Η περίοδος από το 1813-1818 υπήρξε ιδιαίτερα γόνιμη για τον Rossini συνέθεσε τις πιο φημισμένες όπερες (την Ιταλίδα στο Αλγέρι και τον Τούρκο στην Ιταλία, τον Κουρέα της Σεβίλλης).

Η ιδιοφυία του Rossini έγκειται στο ότι κατόρθωσε να ξεπεράσει το πρόβλημα της εναλλαγής του recitativo. Πρότεινε σαν λύση τη μεταβίβαση του θεατρικού στοιχείου στα λυρικά μέρη της σύνθεσης. Ήδη ο Rossini δεν συνθέτει μόνο για την Βενετσιάνικη σκηνή. Τα έργα του παίζονται σ’ όλη την Ιταλία.

Η Σεμίραμις ήταν η τελευταία όπερα της ζωής του.

Το έργο ο Προφήτης του Meyerbeer πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1849. Το έργο έχει το πιο εντυπωσιακό φινάλε του οπερατικού ρεπερτορίου. Το 1860 αποφασίστηκε η κατασκευή της νέας έδρας τη όπερας του Παρισιού στο κέντρο των μεγάλων Βουλεβάρτων(=λεωφόρων) του Παρισιού (Boulevard de l’ Opera) σε baroque κτίριο εξαιρετικής πολυτέλειας. Ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος και η Παρισινή Κομμούνα καθυστέρησαν στην αποπεράτωσή του Palais Garnier και τελικά άνοιξε το 1975 και λειτούργησε μέχρι το 1987,όταν η κεντρική σκηνή μεταφέρθηκε σε νέο κτίριο της Βαστίλης.

Ο Μελωδός

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Διαχειριστής Email:[email protected]

Προηγούμενο άρθροΗ Όπερα στην Ιταλία και τη Γαλλία
Επόμενο άρθροΤο χρονικό μιας αγάπης