Συντάχθηκε από Δέσποινα Γρηγοριάδου

Αγαπημένοι μου Φίλοι,

Αυτή τη φορά η Tarom airlines σε μια ώρα μας πέταξε ευχάριστα από τη Θεσσαλονίκη στο Βουκουρέστι, στη πόλη των Υψηλάντηδων και των Κατακουζηνών. Περί Μολδοβλαχίας ο λόγος λοιπόν, όπου πριν 80 χρόνια η γιαγιά μου ακολούθησε τον παππού μου σε επαγγελματικό του ταξίδι,… με αποτέλεσμα να γυρίσει στη Θεσσαλονίκη και να βρει άρρωστο το μοναδικό της αγοράκι και να παιδεύεται μια ζωή!!!

Καταραμένη πόλη την αποκαλούσε!

Εγώ ήθελα πολύ να γνωρίσω το «Παρίσι» της Ανατολικής Ευρώπης και δεν το μετάνιωσα!

Είναι η επίσημη πρωτεύουσα από το 1862 και έχει 2.000.000 κατοίκους που δεν μιλούν παρά ελάχιστα Αγγλικά.

Από την 1η Ιανουαρίου του 2019 έχει αναλάβει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Περάσαμε και είδαμε το τεραστίων διαστάσεων Παλάτι του Λαού, Παλάτι της Άνοιξης που είναι το μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Κτίστηκε για να διαμένει η οικογένεια του Τσαουσέσκου, που ως γνωστό τους εκτέλεσαν (αυτόν και την γυναίκα του) με συνοπτικές διαδικασίες το 1989 που έπεσε ο Υπαρκτός Σοσιαλισμός.

Τώρα στο τεράστιο αυτό παλάτι στεγάζεται η Βουλή και τα Υπουργεία. Η πόλη έχει μία καθαριότητα και μία άπλα που εντυπωσιάζουν. Τα περισσότερα δε κτίρια είναι τεχνοτροπίας Belle Epoque. Μας εντυπωσίασε βέβαια η σύγχρονη Αψίδα του Θριάμβου, η οποία φυσικά δεν έχει καμία σχέση με αυτήν του Παρισιού! Είναι λιτή και πολύ μικρότερη.

Το παλάτι (μεγάλη έπαυλη) των Κατακουζηνών βρισκόταν κοντά στο ξενοδοχείο μας, είναι τεχνοτροπίας Baroque και η πρόσοψη έχει 2 λιοντάρια! Σήμερα στεγάζει Μουσείο.

Επισκεφτήκαμε το άγαλμα του Καρόλου, την Φιλαρμονική, είδαμε το αμφιλεγόμενο άγαλμα του Τραϊανού με τη Λύκαινα.

Η πόλη του Βουκουρεστίου διασχίζεται από τον Ταμποβίτα ποταμό. Το πάρκο πολύ περιποιημένο όπως και η πλατεία Oυνίρι και η Λεωφόρος Ουνίρι οδηγεί στο παλάτι του Λαού.

Επισκεφτήκαμε την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου που κτίστηκε το 1545, την Εθνική Πινακοθήκη και είδαμε την Εθνική Τράπεζα της Ρουμανίας την οποία ίδρυσαν οι πλούσιοι Έλληνες επιχειρηματίες του Βουκουρεστίου. Η Ελληνική Κοινότητα ήταν πολύ πλούσια. Περάσαμε από τη Villa Crosse με τα πολλά cafés. Θαυμάσαμε την Εκκλησία της Σταυροπόλεως, το βιβλιοπωλείο Carturesti και το πάρκο με το μνημείο των Ηρώων.

Επειδή δεν είχαμε σκοπό να πάμε στο Brasov και στη Σινάια στα Καρπάθα,… γυρίσαμε πολύ το Βουκουρέστι!

Η παλιά πόλη έχει όλο φαγάδικα. Στο γνωστό εστιατόριο Caru cu bere (που είναι μία εξαιρετική μπυραρία) απολαμβάνει κανείς σαρμά= λαχανοντολμάδες, λουκάνικα, σουτζουκάκια και φάγαμε κάτι μπριζόλες πελωρίων διαστάσεων.

Επισκεφτήκαμε τη λίμνη με τις πάπιες και το νησάκι και τις 11 προτομές! Το παλιό νοσοκομείο της πόλης στεγάζεται τώρα η Ιατρική Ακαδημία όπου φοιτούν πολλοί Έλληνες φοιτητές. Αφού προσκυνήσαμε τον υπέροχο ναό των 3 Ιεραρχών πήγαμε για café στο Van Gogu, σε μια υπέροχη περιοχή που σου θυμίζει το Marais του Παρισιού.

Απολαύσαμε παπανάσι λουκουμάδες και μετά επισκεφτήκαμε το παζάρι που γινόταν απέναντι! Εύρισκες από πίνακες ζωγραφικής μέχρι παλιά αντικείμενα και όλο… και ψωνίσαμε το κάτι τι μας, γιατί στην Ελλάδα το ίδιο αντικείμενο το βρίσκεις στην τετραπλάσια τιμή! Πανέμορφη πόλη το Βουκουρέστι, αλλά οι άνθρωποι μου φάνηκαν ταλαιπωρημένοι, αγέλαστοι! Αξίζει να την επισκεφτείτε, δεν είναι δαπανηρή εκδρομή!

Έχετε την Αγάπη μου

Δ.Γ.

Λίγα λόγια για το συντάκτη του άρθρου

Author: Δέσποινα Γρηγοριάδου Email:[email protected]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στην Ανάληψη.


Κόρη του Φωκίωνος και της Χριστίνας Γρηγοριάδη εκ Κωνσταντινουπόλεως.

-Φοίτησε στο Ελληνοελβετικό δημοτικό Αγλαΐας Σχοινά και στη συνέχεια στο Ελληνογαλλικό κολλέγιο Calamari. Αυτό ήσαν δύο ιστορικά σχολεία της Θεσσαλονίκης.

-Από μικρή είχε μία ιδιαίτερη κλήση στον γραπτό λόγο και πήρε από την Εθνική Τράπεζα το Πρώτο βραβείο στη Θεσσαλονίκη για την έκθεση που έγραψε με θέμα: «Η Αποταμίευση».

-Είχε κλήση επίσης στην Ιστορία, στη Γεωγραφία, με αποτέλεσμα αργότερα να γίνει επίτιμο μέλος του National Geographic.

-Γνωρίζει άριστα Γαλλικά με δίπλωμα από τη Γαλλική Λαϊκή Αποστολή(Μission Laique Francaise).

-Γνωρίζει πολύ καλά Αγγλικά.

-Φοίτησε στο Γερμανικό Ινστιτούτο Goethe αλλά δεν ολοκλήρωσε το εντατικό τμήμα σπουδών, διότι παντρεύτηκε 19 ετών. Είναι αλήθεια ότι τη θλίβει πολύ το γεγονός ότι άφησε τη Γερμανική γλώσσα και το πιάνο που η μητέρα της(πολύ καλή πιανίστα) την εκπαίδευε.

-Από πολύ μικρή ζωγράφιζε, κεντούσε και έγραφε ποιήματα. Σκέπτεται να εκδώσει τη πρώτη ποιητική της συλλογή.

-Από βιώματα που έχει και λόγω της έφεσης της στις ξένες γλώσσες, καταλαβαίνει και Ιταλικά και Τουρκικά, αλλά δυσκολεύεται να μιλήσει! Στόχος της είναι να μάθει και πιστεύει φανατικά στη δια βίου μάθηση.

-Εργάσθηκε στη Γερμανική Καπνεμπορική Εταιρεία Intertab, S.A και στην Αμερικάνικη Καπνεμπορική Εταιρεία Gretoba, S.A, καθώς και στη ΔΕΗ με σύμβαση.

-Μετά διορίσθηκε στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων σαν Μεταφράστρια-Διερμηνέας και συνταξιοδοτήθηκε με 22 χρόνια υπηρεσία.

-Είναι παντρεμένη με τον Γεωτεχνικό- Περιβαλλοντολόγο Ηλία Ασπρούκο, προϊστάμενο στο ΥΠΕΧΩΔΕ και έχει μία κόρη τη Χριστίνα, πτυχιούχο Γαλλικής Φιλολογίας, και μία εγγονή 4 ετών τη Μαριάννα.

-Εκλεγόταν επί σειρά ετών με τη ΔΑΚΕ που ήταν ιδρυτικό μέλος στην ΠΟΣΥΠΕΧΩΔΕ(Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημ. Έργων).

-Έλαβε μέρος ως εκλεγμένη σύνεδρος σε 3 συνέδρια της Νέας Δημοκρατίας περισσότερο για αλλαγή απόψεων και λιγότερο από «κομματικό χρέος», δεδομένου ότι διαφωνεί σε πολλά, ιδιαίτερα δε σε γυναικεία θέματα, περιβάλλοντος και εργασιακά!

-Σπούδασε και αποφοίτησε με άριστα Ιστορία Τέχνης, Ιστορία Τέχνης μη Δυτικών Χωρών, Ζωγραφική και Χρωματολογία, Επικοινωνία-Δημόσιες Σχέσεις και Εικαστικό Κόσμημα, στο ATHENS COLLEGE OF FINE ARTS (University of Bolton) και πήρε μέρος σε πολλά σεμινάρια που αφορούν τη Τέχνη. Κάνει συνέχεια οδοιπορικά που αφορούν τη Τέχνη των Λαών και αρθρογραφεί.

-Είναι συνεργάτης στο εφημεριδοπεριοδικό «ΝΕΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΝ ΑΙΓΙΩ» όπου εκδότρια είναι η κόρη της.

-Η κατασκευή του Εικαστικού Κοσμήματος ιδιαίτερα τη συγκινεί και ήδη έκανε μία επιτυχή έκθεση στη ΧΕΝ Γλυφάδας.

-Από μικρό παιδί δούλευε (παράλληλα με το σχολείο) στο δικηγορικό γραφείο του παππού της ποινικολόγου Εμμανουήλ Λεωνίδα.

Προηγούμενο άρθροΟδοιπορικό στη Σμύρνη
Επόμενο άρθροΗ Ξάνθη!