Στα σύννεφα με φθάνει καθώς με το φύσημα του ανέμου με κουνάει!
Τόπους βλέπω, παιδί γίνομαι μονομιάς καθώς σε όνειρα στροβιλίζομαι της βραδιάς.
Αγκαλιές ζητώ, χάνομαι σε σκέψεις και ονειροπολώ,… καράβι αυτές κι εμείς, η πυξίδα που καθορίζει τη ζωή…Αιθέρες και θάλασσα μαζί… Κύμα η ζωή, μονοπάτι κάθε πληγής!
Ευτυχία Λαμπροπούλου
